Dla Orwella istotnym źródłem brzydoty, jak i piękna był język. Stanowił on dla niego fundamentalną umowę, od której dotrzymywania zależały wszystkie pozostałe umowy. Słowa powinny zatem mieć wiarygodny związek z tym, co opisują, bez względu na to, czy jest to przedmiot, wydarzenie, czy pewne zobowiązanie (nawet jeśli poruszany przez nas temat jest niejednoznaczny, ambiwalentny, niejasny lub po prostu brak o nim rzetelnych informacji, możemy klarownie go opisać, o ile szczerze zwrócimy uwagę na te ograniczenia, tak jak Orwell zrobił to w książce „W hołdzie Katalonii”; na jej kartach niekiedy wprost stwierdza on, że nie zna wszystkich faktów i może jedynie opierać się na tym, czego dowiedział się od innych). Zerwane umowy to inaczej kłamstwa.
„Róże Orwella” Rebekki Solnit w przekładzie Dawida Czecha, to esej, który wychodząc od osoby i twórczości George’a Orwella zadaje bardzo ważne pytania dotyczące naszej rzeczywistości. Moralność, obojętność na sytuacje polityczne, które oddalają nas od demokracji, w końcu pytanie o naszą odpowiedzialność za świat. Jak zawsze w książkach Solnit jest tam, dużo więcej niż na pierwszy rzut oka. Polecam serdecznie.
