„Ostatnia podróż Winterberga” to powieść czeskiego pisarza Jaroslava Rudiša, która znalazła się w ostatnim finale Literackiej Nagrody Angelus. Bohaterowie książki, wybierają się w podróż pociągiem po terenach dawnego Cesarstwa Austro-Węgierskiego. Ich przewodnikiem jest bedeker z 1913 roku, oraz potrzeba znalezienia śladów wielkiej miłości tytułowego Winterberga. Wspaniała powieść drogi, która opowiada o historii świata, którego już nie ma. Książkę z języka niemieckiego przełożyła Małgorzata Gralińska.

-Dlaczego nie przeczytał pan książki „Poprowadzenie torów przez Alpy”, wszystko już by pan wiedział i nie miałby pan żadnych obaw, bo zobaczyłby pan, że nad prawie każdym problemem na tym świecie, tak, nawet najbardziej zawikłanym da się przerzucić tory, tak, tak, tak to jest drogi panie Kraus, dziś nawet suchoty da się pokonać, ominąć torami, to nie jest już beznadziejna choroba, ale wtedy, wtedy wyglądało to inaczej, na suchoty chorowali nie tylko biedacy, ale również pionierzy i inżynierowie kolejnictwa. Na gruźlicę płuc umarł Carl von Ghega. Na suchoty zmarł też inny wielki pionier kolei, Julius Lott, budowniczy linii kolejowej Arlbergbahn i tunelu Arlberg, tak, tak, smutne, nie dożył nawet otwarcia, choroba zabrała go w wieku czterdziestu siedmu lat, tak to w życiu jest, tak, tak. Tunel przebito w dniu imienin cesarzowej Elżbiety w roku tysiąc osiemset osiemdziesiątym trzecim, pietnaście lat później przez ten tunel sprowadzono jej zwłoki z Genewy do Wiednia w salonowym wagonie pogrzebowym. Drogi Panie Kraus, jeśli zatem chciałby pan zbudować tunel, musi pan liczyć się z trudnościami, cała przyroda stawia opór, ludzie też stawiają opór, ludzie zachowują się często jak te uskoki tektoniczne, wciąż nie brak głupców, którym się wydaje, że umieliby wyznaczyć znacznie lepszą trasę niż pan, tak, tak, budowniczy tunelu nieustannie musi walczyć z przyrodą i ludzką głupotą.