„Odmrażanie. Literatura w potrzebie” to pierwszy tom w Serii Studiów Pisarskich. Ta inicjatywa wydawnicza „prezentuje eseistykę naukową skupioną na procesie wytwarzania i funkcjonowania literatury współczesnej. Książki  publikowane w serii mogą pomóc w nauce pisania tekstów artystycznych i krytycznych” (opis wydawcy). Nie jest to jednak typowy poradnik. Autorka powieści „Bambino” napisała esej o pisaniu, który dodatkowo jest również swego rodzaju pandemicznym pamietnikiem. Znajdziemy tutaj bardzo dużo refleksji o tym, co jako społeczeństwo przeżyliśmy razem, oraz własne doświadczenia pisarki. Myślę, że jest to jedna z najciekawszych prób opowiedzenia pandemii, przez pryzmat opozycji prywatne/publiczne. Polecam serdecznie.

Pisanie jako praca nad doświadczeniem naszego teraz, mojego „tu” każe ponowić pytania o podobieństwa i różnice perspektyw. Prawie wszyscy byliśmy w izolacji, lecz na wiele sposobów. Lockdown miał odcienie lokalne, ale mamy skłonność, do tego by pytać o „ludzkość”, a przynajmniej o jakąś większą wspólnotę, bo nagle zostaliśmy radykalnie włączeni, choć zmuszeni do dystansu. Nie ulegajmy złudzeniu, że znajdziemy odpowiedzi dla wszystkich.