ksiażki wydawnictwa PAUZA w lokalnej księgarni !

sty 2, 20230Komentarze -

„Historia
przemocy” Édouard Louis

„(…)
ta historia to coś, do czego jestem najbardziej przywiązany, a co
zarazem wydaje mi się najbardziej obce i dalekie temu, kim jestem, z
całych sił tulę tę historię do piersi w obawie, że zostanie mi
odebrana, a zarazem czuję tylko niechęć, najgłębszą niechęć,
kiedy ktoś szepnie, że ona należy do mnie, jest tylko moja –
natychmiast, jak tylko mi o niej przypomni, mam chęć rzucić ją
precz i odejść” – ten fragment z powieści „Historia
przemocy” Édouarda Louisa
jest trafnym podsumowanie tematu, sposobu narracji oraz całego
cierpienia głównego bohatera. Ta historia wydarzyła się naprawdę.
24 grudnia 2012 roku wracał z Wigilii, gdy na ulicy zaczepił go
młody mężczyzna – Reda. To,
co wydarzyło się tamtej nocy, poznajemy z perspektywy
bohatera/narratora, ale też jego siostry (która swoją opowieść
kieruje do męża) oraz dwóch przyjaciół Édouarda. Czytamy tę
swego rodzaju rekonstrukcję wydarzeń z tymi samymi emocjami, które
towarzyszą narratorowi. Z jednej strony chcemy znać szczegóły,
dowiedzieć się, jaki miała finał, a z drugiej – jest tak
straszna, że pragniemy ją jak najszybciej skończyć. Bohater ma do
niej równie ambiwalentne podejście – pragnie ją opowiadać i
opowiadać (przez pierwsze dni robi to cały czas, mówi o tym
wydarzeniu niemal każdemu), ale jednocześnie chce zapomnieć i żyć
normalnie.

„Legenda
o samobójstwie” David Vann

„Legenda
o samobójstwie” Davida Vanna
to debiut i
tekst wyjątkowy – zbiór opowiadań, które dotykają trudnego
tematu samobójstwa ojca. W miniaturach tych – czytanych i
odbieranych jako całość, w określonej przez autora kolejności –
pisarz przygląda się temu traumatycznemu wydarzeniu z wielu stron,
nawet w wersji hipotetycznej. W recepcji tej powieści niezwykle
istotny jest wątek autobiograficzny – ojciec autora zastrzelił
się, gdy ten odmówił mu osiedlenia się na Alasce.

Nie
ma tu ani jednego zbędnego zdania. Narracja daleka jest od
tkliwości, niepotrzebnego użalania się nad przeszłością. Jest
to tekst przemyślany od początku do końca. Jego lektura to
niezwykłe doświadczenie, w którym przeżywamy skrajne emocje.
Autor z jednej strony zaprasza nas do niezwykle osobistego świata, z
drugiej jednak (opowiadanie „Wyspa Sukkwan”) gra z nami,
pokazując, że to wszystko jest tylko (aż!) literaturą.

„Nasz
chłopak” Daniel Magariel

„Nasz
chłopak”
jest niezwykle mocnym debiutem amerykańskiego pisarza Daniela
Magariela.
Mocnym z powodu tematu,
ale także narracji i języka. To opowieść o trzech mężczyznach z
perspektywy najmłodszego z nich. Ojciec, dwóch synów i toksyczna,
pełna wysublimowanej przemocy relacja pomiędzy nimi stanowi jej
trzon.„Od zawsze byliśmy lojalni wobec ojca. On był silniejszy.
Baliśmy się go. Potrzebował nas. Jego aprobata zawsze znaczyła
więcej niż akceptacja matki – dodawała mi wartości”. Te pięć
krótkich, odartych z niepotrzebnych epitetów zdań w pełni oddaje
styl pisarza oraz główny temat jego książki. Magariel znakomicie
ukazał wyjątkowo silny, ale i przerażający związek synów z
ojcem.

„Pierwszy
bandzior” Miranda July

Wszystko
początkowo może nasuwać skojarzenia z jakąś pokręconą wersją
chic lit.
W krzywym zwierciadle oglądać bowiem możemy czterdziestoletnią
Cheryl, która cierpi na globus hystericus i nerwicę natręctw. Jej
system korzystania z mieszkania (nie ma to raczej nic wspólnego ze
swobodnym życiem w nim) to zestaw zasad stosowanych na co dzień,
polegających m.in. na używaniu wciąż tych samych naczyń, a także
wychodzeniu z domu podczas prac ogrodnika (bohaterka nie potrafi
rozmawiać z ludźmi, woli ich unikać). W jej świecie wszystko
wydaje się być na opak: firma, w której pracuje, jest pastiszem
poważnej instytucji (przezabawny opis wdrożenia do niej japońskich
zasad), a zauroczenie jednym z członków zarządu i rozmowy z nim
ostatecznie zmieniają się w dziwaczną decyzyjność w sprawie
związku sześćdziesięcioletniego mężczyzny z szesnastolatką.
Jednak pod tą zwariowaną
opowieścią kryje się przede wszystkim pytanie o człowieka – o
to, na ile utarte schematy, znajome ścieżki blokują przed
odkryciem siebie prawdziwego. To także narracja o samotności,
nieodłącznej towarzyszce każdego z nas, o ciągłych potknięciach
w relacjach z innymi.